اگر (کسی) در اخلاص خود شک داشته باشد و نداند که جز برای خدا غرض نفسانی
دیگری (مثل ریا) هم در کار است باید عمل را ترک کند و در اخلاص عمل خود بکوشد آن گه
انجام دهد.
اما گاهی شیطان وسوسه می کند که این کار ریاست، انجام نده....
شکی که وسوسه شیطان باشد نباید موجب ترک عمل شود. خصوصا در واجبات که ترک آن
ها حرام است، بلکه در آنها سعی به اخلاص نیت به مقدار استطاعت واجب است.
یعنی اگر پیش از عمل واجب مانند امر به معروف به اندازه توانایی سعی در اخلاص
نیت کرد و باز نمی داند که آیا این عمل جز رحمانی شیطانی هم هست یا
نه؟
در این صورت باید واجب را به جا آورد و صحیح است. خصوصا اگر از ریاکاری بدش
بیاید که این خود شاهدی است که جر وسوسه چیز دیگری نیست.

داستان در ادامه مطلب.........
در کتاب مستدرکالوسایل نقل شده: روزی محقق متقی آخوند ملا عبدالله شوشتری به خانه شیخ بهایی رفت، پس از ساعتی صدای اذان بلند شد.
شیخ بهایی به آخوند گفت: همینجا نماز بخوانید تا به شما اقتدا کنیم و از فضیلت نماز جماعت با شما بهره ببریم.
آخوند جواب نداد و قدری تامل کرد. بعد خواندن نماز جماعت را نپذیرفت و به خانه اش برگشت.
یکی از دوستان آخوند به او گفت: با این که شما به نماز اول وقت همیشه اهمیت می دهید چه شد که آن را در خانه شیخ ترک کردید؟
آخوند در جوابش گفت: به خود رجوع کردم و دیدم اقتدا کردن شیخ بهایی به من در من اثر می گذارد و مرا خوش می آید و طوری نیستم که برایم تفاوتی نداشته باشد.
قلب سلیم، ج ۱، ص ۴۳۴